Starkenburg kasteelruïne

Loretta van Sponheim (geboren ca. 1300; overleden 1346) was een gravin van het adellijke huis Sponheim-Starkenburg, regentes van het graafschap Sponheim voor haar zoon, graaf Jan III, van 1324 tot 1331. In 1315 werd Loretta verloofd met Hendrik II, graaf van Sponheim-Starkenburg, en in de loop van hun achtjarig huwelijk beviel ze van drieënzonen. Na de dood van haar echtgenoot door een ziekte in 1323, verhuisde ze van Wolfstein aan de rivier de Lauter naar Starkenburg aan de Moezel. Haar schoonvader, John II, stierf in 1324, zodat de jonge weduwe daarna het lot van het graafschap als regentes voor haar zoon John moest bepalen in een buitengewoon moeilijke tijd, zowel politiek als economisch. De wijdverbreide armoede en de schaarste aan valuta vormden grote problemen voor de jonge weduwe in een periode die werd gekenmerkt door territoriale conflicten, mislukte oogsten en desertie naar de steden door de boeren. In deze niet veelbelovende positie werd Loretta gedwongen deel te nemen aan een krachtmeting met een van de machtigste en invloedrijkste prinsen van haar tijd, de keurvorst Boudewijn van Luxemburg, aartsbisschop van Trier (1285–1354), de broer van de heilige Romeinse keizer Hendrik VII. In 1326 zette Loretta de koppige Wildgrave van Kyrburg gevangen totdat hij gehoorzaamheid aan haar zoon beloofde. In mei 1328 ondernam Loretta, ondanks een afgekondigde wapenstilstand, een drastische actie: toen de nietsvermoedende keurvorst haar naar verluidt onneembare kasteel Starkenburg passeerde op een reis langs de Moezel naar Koblenz, werd zijn kogge tegengehouden door een ketting die over de rivier was getrokken en omringd door gevulde boten. met haar troepen, die hem daar naar een waardige gevangenschap brachten. Ondanks de excommunicaties die hij opliep voor een aanval op een geestelijke, met de bijbehorende politieke en sociale sancties, hield Loretta de aartsbisschop vast en dwong hem door middel van bekwame onderhandelingen concessies, waaronder een losgeld, om zijn aanspraken op bepaalde delen van haar op te geven. zoons territoria, en zijn persoonlijke voorbede bij paus Johannes XXII voor de opheffing van haar excommunicatie. Daarna legde Loretta zich toe op een stevige politieke en economische basis van Sponheim. Het is een maatstaf voor de vaardigheid van de diplomatie van de gravin dat, toen ze het nodig vond om bepaalde gelden te lenen, de borgstelling voor de lening niemand minder was dan haar oude rivaal, Boudewijn van Luxemburg. In 1331 eindigde haar regentschap over het graafschap Sponheim met de toetreding van haar zoon tot Jan III van Sponheim-Starkenburg. (bron: Wikipedia) Quelle